Sejmik, szklanka, pohulanka,
Chwała braci, żarty z panka,
Taki szlachcic jest z zaścianka.
"Zagrodowa", Teofil Lenartowicz
Herb Dąbrowa #
Ród Taturów pieczętował się herbem Dąbrowa. Heraldyka polska była specyficzna pod tym względem, że najwcześniejsze herby wytworzyły się z dawnych zawołań, a wiele – często niespokrewnionych – rodzin używało tego samego herbu w niezmienionej postaci, tworząc tak zwany ród herbowy. 1
Jeżeli chodzi o Dąbrowę, to herbarz Jana Aleksandra Gorczyna z roku 1630 zawiera wpis, który jest na tyle krótki, że można przytoczyć go w całości: “Herb Polski od Jastrzębca. Długosz pisze o nich, że bywali simplices sed audaces, prości a śmieli. Ma bydź Podkowa biała, krzyż złoty na niej, na końcach także krzyże złote wpolu błękitnym, na hełmie sępie skrzydło przez nie strzała.” 2
Dąbrowa z dokumentu rodzinnego Taturów z przełomu wieku XVIII i XIX.
Bartosz Paprocki w swoim herbarzu z roku 1578 łączy Dąbrowę nie z Jastrzębcem lecz z herbem Pobóg – według legendy herbowej opisanej przez Paprockiego rycerz początkowo pieczetujący się herbem Pobóg, dowodząc odziałem złożonym z okolicznej szlachty i chłopów, stawił zwycięski opór przeciwko pogańskim najeźdźcom pod pewną dąbrową (lasem dębowym). Po bitwie, rycerzowi dodano do herbu dwa złote krzyże – w ten sposób z herbu Pobóg powstal herb Dąbrowa. Wedlug tej legendy zawołanie herbu pochodzi od dąbrowy w którym stacjonowali rycerze a strzała przeszywająca skrzydło sępa w klejnocie symbolizuje zwycięstwo.
Dąbrowa z herbarza Bartosza Paprockiego z roku 1578. Ilustracje w herbarzach z XVI i XVII wieku różnią się głównie kierunkiem w którym strzała przeszywa skrzydło. 3
Nazwisko Tatur nie pojawia się w wyżej wspomnianych herbarzach z XVI i XVII wieku, lecz dopiero w herbarzach późniejszych. Jest to typowe dla nazwisk rodzin ziemiańskich z księstwa słuckiego. Przeglądając Weryfikacje Ziemian Starzyckich z 1687 roku, znajdujemy 32 nazwiska używane przez uznanych ziemian majętności starzyckiej księstwa słuckiego: Branowicki, Ćwirko, Drobysz (Drobyszewicz), Duszewski, Dziakowicz, Filozofowicz, Grzybowski, Jarmolicki, Jaźwiński, Karpowicz, Korbut, Korzun, Lichodziejewski (Lichodzieiewski), Łuniewski, Markiewicz, Matysewicz, Mozeyko, Nikonowicz, Okulicz, Osiejowski, Ostrejko (Ostreyko), Pawłowicz, Potrzebicki, Puciata, Romanowski, Rusakowicz, Szczesnowicz, Tatur (Taturowicz), Wierzbicki, Zgłobicki, Zubowicz i Zubrycki. W XVI-wiecznym herbarzu Bartosza Paprockiego można znaleźć tylko 3 z tych 32 nazwisk. W liście nazwisk z XVIII-wiecznego herbarza Kaspra Niesieckiego odnajdujemy 19 z tych 32 nazwisk. Wreszcie, we współczesnym herbarzu Tadeusza Gajla występuje 30 z 32 nazwisk. Dwa brakujące to Jarmolicki i Potrzebicki.