Sejmik, szklanka, pohulanka,
Chwała braci, żarty z panka,
Taki szlachcic jest z zaścianka.
"Zagrodowa", Teofil Lenartowicz
Herb Dąbrowa #
Ród Taturów pieczętował się herbem Dąbrowa. Heraldyka polska była specyficzna pod tym względem, że najwcześniejsze herby wytworzyły się z dawnych zawołań, a wiele – często niespokrewnionych – rodzin używało tego samego herbu w niezmienionej postaci, tworząc tak zwany ród herbowy. 1
Jeżeli chodzi o Dąbrowę, to herbarz Jana Aleksandra Gorczyna z roku 1630 zawiera wpis, który jest na tyle krótki, że można przytoczyć go w całości: “Herb Polski od Jastrzębca. Długosz pisze o nich, że bywali simplices sed audaces, prości a śmieli. Ma bydź Podkowa biała, krzyż złoty na niej, na końcach także krzyże złote wpolu błękitnym, na hełmie sępie skrzydło przez nie strzała.” 2
Dąbrowa z dokumentu rodzinnego Taturów z przełomu wieku XVIII i XIX.
Bartosz Paprocki w swoim herbarzu z roku 1578 łączy Dąbrowę nie z Jastrzębcem lecz z herbem Pobóg – według legendy herbowej opisanej przez Paprockiego rycerz początkowo pieczetujący się herbem Pobóg, dowodząc odziałem złożonym z okolicznej szlachty i chłopów, stawił zwycięski opór przeciwko pogańskim najeźdźcom pod pewną dąbrową (lasem dębowym). Po bitwie, rycerzowi dodano do herbu dwa złote krzyże – w ten sposób z herbu Pobóg powstal herb Dąbrowa. Wedlug tej legendy zawołanie herbu pochodzi od dąbrowy w którym stacjonowali rycerze a strzała przeszywająca skrzydło sępa w klejnocie symbolizuje zwycięstwo.
Dąbrowa z herbarza Bartosza Paprockiego z roku 1578. Ilustracje w herbarzach z XVI i XVII wieku różnią się głównie kierunkiem w którym strzała przeszywa skrzydło. 3
Nazwisko Tatur, tak jak ogromna większość nazwisk innych ziemian z majętności starzyckiej księstwa słuckiego, nie pojawia się w wyżej wspomnianych herbarzach, lecz w herbarzach o wiele późniejszych. 4