Indeks zaścianków i folwarków #
Okolica szlachecka Snuscik #
ros. Снустик
Snuscik, okolica szlachecka w powiecie ihumeńskim gubernii mińskiej, poźniej powiat czerwieński Białoruskiej SSR, ówcześnie rejon puchowicki obwodu mińskiego.
Opis parafii błońskiej diecezji wileńskiej z roku 1784" wymienia okolicę szlachecką Snuścik należącą do parafii Błońskiej i tak opisuje jej położenie:
Od kościoła parafialnego błonskiego, na wschód, przez miasteczko Puchowicze, a o mil 2 przez dwór Bołocze tegoż JW Tyzenhauza, do wsi Lady zwanej, WJM pana kapitana Zawiszy. Droga dla błot i puszcz nie bardzo wygodna. W ciągu tych 5 mil do wspomnianej wsi, błota i bagna duże, między lasami, po prawej ręce, po lewej zaś pola niewielkie i dwie wioski o milę od siebie stojąca JW Tyzenhauza. Z traktu tego w prawo idzie dróżka mała, do okolicy Dukowki i Snuscika. Stamtąd różne dróżki do dworków szlacheckich, nie są przeto wygodne, że błotami i lasami najwięcej jechać potrzeba. A tu koniec parafii błońskiej o mil 5 od kościoła.
Snuscik znajdował się nieco na wschód od okolicy szlacheckiej Podkosie.
Zaścianek Snuscik i pobliskie okolice szlacheckie
Początki gałęzi Snuścickiej #
W przeciwieństwie do innych gałęzi rodu, gałąź ta otrzymało potwierdzenie szlachectwa od deputacji wywodowej gubernii mińskiej dopiero w roku 1808.
Według wywodu z roku 1808, protoplastą tej gałęzi był Leon Tatur, który wedle wywodu żył w drugiej połowie XVII wieku i pochodził z księstwa słuckiego. Wydaje się możliwe, że Leon był młodszym bratem Omeliana (Emiliana) Tatura, który występuje w dokumentach z drugiej połowy XVII wieku wśród ziemian traktu starzyckiego księstwa słuckiego. Po pierwsze, wywód wspomina świadectwo Emiliana Tatura złorzone w zamku słuckim w roku 1679 w którym tenże Emilian zaświadcza, że Leon jest jego rodzonym bratem. Po drugie, wywód jako “dziedziczne posesje” Leona wspomina Hrywiec i Szyłowszczyzne w ksiestwie słuckim – a ziemianin Omelian Tatur występujący w dokumentach księstwa słuckiego z druigiej połowy XVII wieku miał ziemie właśnie w Hrywcu i Szyłowszczyźnie.
Wedle wywodu – niestety wywód nie zawiera odpowiednich wypisów z ksiag koscielnych – Leon Tatur miał jednego syna o imieniu Jan.
Poza stwierdzeniem – nieudokumentowanym w wywodzie – że Leon miał “dziedziczne posesje” w Hrywcu i Szyłowszczyznie, wywód nie wymienia żadnych innych majątkow ani Leona ani jego syna Jana. Wymienione są jednak różne kontrakty arendowne: z roku 1740 trzyletni kontrakt arendowny pomiędzy Janem Leonowiczem Taturem a Bronislawem Przeradowskim na “pewna część ziemi Snuściki”, z roku 1783 kontrakt arendowny na włokę gruntu attynenocji folwarku Bołockiego od chorążego Tyzenhausa dla syna Jana o imieniu Antoni oraz kontrakt trzyletni arędowy “na gruntu włokę nazwiskiem Snuscik” attynenocji folwarku Bołockiego z roku 1786 dla tegoż Antoniego. Folwark Bołocki rodziny Tyzenhaus leżał w rejonie puchowickim powiatu ihumeńskiego i należał do parafii Błońskiej. "
Wywód także wymienia kwit podatkowy z roku 1798 z zaścianku Snuścika oraz zaświadczenie hrabiego Karola Zawiszy z tego samego roku, że różni Taturowie wspomniani w wywodzie są “szlachtą blisko sąsiadującą”. Nie jest jasne czy to Jan czy jego ojciec Leon jako pierwszy osiedlił się w rejonie puchowickim.
Jeżeli chodzi o dzieci Jana, to urodzony w roku 1729 Antoni wziął za żonę Reginę z Sokolewskich. Mial synów Mikołaja, Michała, Jana, Józefa, Wincentego i córkę Katarzynę. Jego najstarszy syn Mikołaj Tatur urodził się w roku 1758 w zaścianku Snuscik, wziął za żonę Katarzynę z Sawickich i w roku 1795 nadal żył w zaścianku Snuscik. Najstarszy syn Mikołaja o imieniu Adam w roku 1795 wraz z ojcem żył w Snusciku, potem przeniósł się do zaścianku Nietcza. Drugi syn Mikołaja o imieniu Tomasz wziął za żonę Katarzynę z Bernatowiczow i najpierw żył w zaścianku Repiszcze a potem w zaścianku Nietcza.
Urodzony w roku 1742 Dominik najpierw wziął za żonę Petronellę z Osiejewskich a później ożenił się z Anną Dikowiczówną. Dzieci Dominika także były chrzczone w parafii Błońskiej i w roku 1832 żyły w zaścianku Usochy, który tak jak i Snuscik leżał w rejonie puchowickim powiatu ichumenskiego.
Urodzony w roku 1760 Teodor wziął za żonę Barbarę z Koncujewskich. W przeciwieństwie do swoich dwóch znacznie starszych braci, Teodor był parafianinem kościoła Hrozowskiego w powiecie słuckim i dzieci Teodora żyly w zaścianku Winków należącym do tejże parafii.
Ponieważ wywód wymienia Aleksandra ale także stwierdza, że Jan “pozostawił po sobie trzech synów” wymieniając Antoniego, Dominika i Teodora, można przypuszczać, ze Aleksander umarł wcześnie. Żadni potomkowie Aleksandra nie są wymienieni w wywodzie.