Strona poświęcona rodzinie Taturów herbu Dąbrowa
Witamy!
W r. 1499 wielki książę litewski Aleksander Jagiellończyk zatwierdził kniaziowi Semenowi Olelkowiczowi i jego potomkom Słuck i Kopyl “z kniezi i bojary”. W ten sposób w księstwie słuckim powstała grupa bojarów usuniętych spod władzy bezpośredniej wielkiego księcia, zależnych od książąt słuckich. Ci bojarzy zależni, razem z potomkami polskiej szlachty osiadłej w księstwie słuckim na prawie lennym, tworzyli uprzywilejowaną warstwę feudalną księstwa, członków której pod koniec XVI wieku i w wieku XVII określano jako ziemianie. Taturowie żyli w księstwie słuckim już w XVI wieku i należeli do tej grupy. Także z XVI wieku pochodzą najstarsze znane dokumenty potwierdzające szlachecki status członków rodu — wzmiankowane w aktach księstwa słuckiego i nieświeskiego — wystawione przez Jana Symeona Olelkowicza, księcia słuckiego, zmarłego w 1592 roku.
Fragment mapy z roku 1647. W XVI i XVII wieku Taturowie żyli w księstwie słuckim – widocznym na mapie jako Slucensis Ducatus – na południowy wschód od położonego nad Niemnem miasteczka Piaseczna.
Historia żyjących w XVI i XVII wieku w księstwie słuckim oraz innych litewskich latyfundiach magnackich ziemian — określanych przez współczesnych historyków także jako ziemianie zależni — nie jest bardzo powszechnie znana. Na wielu obszarach Wielkiego Księstwa Litewskiego nie była to jednak liczebnie grupa mała. Profesor Urszula Augustyniak w książce Historia Polski 1572–1795 np. szacuje, że u schyłku XVII wieku w powiecie nowogródzkim ziemianie zależni stanowili 40–50% całego stanu szlacheckiego.
Nasza strona internetowa jest poświęcona historii naszego rodu i ogólniej historii drobnej szlachty wywodzącej się z ziemian zależnych żyjących w XVI i XVII wieku w księstwie słuckim i innych latyfundiach magnackich.
Kontakt
W przypadku wykrycia jakichkolwiek opuszczeń, nieścisłości albo błędów – albo po prostu chęci wymiany informacji – bardzo serdecznie prosimy o kontakt.